vrijdag 8 augustus 2008

Opa schrijft versje voor zijn kleindochter.


Oksana kan stappen en opa maakte hierover een mooi versje voor zijn kleindochter.




Oksana loopt.

Zie mij hier nu lopen.
‘k Wandel reeds heel alleen.
‘k Wankel nog een beetje.
Ik ga nog heen en weer.
‘k Ga nog efkens oefenen.
Dan gaat het wel vooruit.
Nu en dan eens vallen.
Hopelijk! Niet teveel op mijne snuit.
’t Is met vallen en opstaan.
Niet altijd in een rechte baan.
Maar ik heb mijn ganse leven.
Om rap vooruit te gaan.

jo.

Geen opmerkingen: